ارتباط هموسیستئین پلاسما و شدت بیماری رگ های کرونر در بیماران آنژیوگرافی کرونری

چکیده مقدمه: هیپرهموسیستئینمی در مطالعات متعددی با افزایش خطر بیماری های قلبی- عروقی همراهی داشته است. به دلیل تفاوت در الگوهای تغذیه و زمینه ی ژنتیک، بر آن شدیم تا نقش هیپرهموسیستئینمی را به عنوان عامل خطر در جمعیتی ایرانی ارزیابی کنیم. هدف: تعیین ارتباط هموسیستئین پلاسما و شدت بیماری رگ های کرونر در بیماران آنژیوگرافی کرونری. مواد و روش ها: برپایه یک پژوهش همبستگی مقطعی(a correlation cross sectional study) بیماران سرپایی مشکوک به بیماری شریان کرونر که در مرکز آموزشی- درمانی حشمت در سال 1392 در راستای درمان مورد آنژیوگرافی کرونر قرار گرفتند، در پژوهش وارد شدند. 168 بیمار در مطالعه شرکت داده شدند. نمونه های خون وریدی ناشتا برای اندازه گیری میزان هموسیستئین پلاسما از بیماران گرفته شد و شدت بیماری عروق کرونر با مجموع امتیازبندی gensini تعیین شد. داده ها با نرم افزار spss 21 آنالیز و میزان معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد. سنجش آماری با آنالیزunivariate ، سپس آنالیز multivariate و با رگرسیون لوجیستیک انجام شد. داده های گروه بندی شده با آزمون chi-square و داده های پیوسته با آزمون unpaired t test بررسی شدند. نتایج: بیماری شریان کرونری(cad) در153 (91%) بیمار وجود داشت و 15 بیمار شریان های طبیعی کرونر داشتند. 58 نفر (5/34%) دچار هیپرهموسیستئینمی بودند. در بیمارانی که اسکور بالاتر درگیری کرونر داشتند، هیپرهموسیستئینمی شایع تر بود و همچنین میانگین هموسیستئین بالاتری داشتند. پس از همسان سازی با فاکتورهای خطر اصلی، همراهی مستقلی بین هیپرهموسیستئینمی با بیماری عروق کرونر یافت شد. نتیجه گیری: نه تنها مبتلایان بیماری شریان کرونری میزان هموسیستئین بالاتری نسبت به بیماران با آنژیوگرافی نرمال دارند بلکه هرچه شدت بیماری کرونری افزایش می یابد (بر پایه سیستم امتیازبندی gensini) میزان هموسیستئینمی نیز به همان نسبت افزایش پیدا می کند.